«Հայկական ցեղասպանության» իրական կերպարը

Այս հազվագյուտ լուսանկարները ուղիղ 90 տարվա պատմություն ունեն եւ վերցված են «Հայկական կամավորականները» ալբոմից: Դրանք շատ կարեւոր եւ ակնառու պատմական փաստեր են, որոնք համոզիչ կերպով ապացուցում եւ վառ կերպով արտացոլում են այն ճշմարտությունը, որ հայերը Առաջին համաշխարհային պատերազմի ընթացքում բոլորովին էլ չեն եղել այնպես խաղաղասեր, հնազանդ, անզեն ու անմեղ, ինջպես նրանց ներկայացրել եւ այսօր էլ ներկայացնում են որոշ քաղաքականագետներն ու պատմաբանները եւ նույնիսկ դիվանագետները: Կոնկրետ փաստերը եւ ներկայացված լուսանկարները համոզիչ կերպով ապացուցում են, որ Առաջին համաշխարհային պատերազմի ժամանակ նրանք եղել են ահավոր ողբերգության հրահրողները, կազմակերպիչներն ու անողոքաբար իրականացնողները:

Այս լուսանկարները համոզիչ կերպով վկայում են, թե հայերը ինչպիսի պայմաններում հանգստանում եւ ճաշում, ֆոտոխցիկի առջեւ տարբեր դիրքեր են ընդունում, քանի զինանոց-արհեստանոց ունեն, ինչպես կաթողիկոսը նրանց ոգեւորում է մարտից արաջ ու օրհնում եւ վերջապես հաղթական մարտից հետո ռուսական գեներալը ինչպես է շնորհավորում նրանց:

Հայերը օժտված էին հզոր զենքով ու ռազմական հանդերձանքով՝ 250 հազար հայեր ռուսական սպաների եւ զինվորների հագուստով, 40 հազար ֆիդայիններ կռվում էին կամավորական ջոկատներում, 50 հազար հայեր անգլո-ֆրանսիական զինվորական հագուստով կռվում էին Եվրոպական պետությունների բանակների շարքերում եւ 50 հազար հայեր՝ դաշնակցականներ, հնչակցյականներ, կոմիտեականներ նետվել էին մարտի թուրքերի եւ Օսմանյան կառավարության դեմ, որպեսզի զավթեն, նվաճեն նրանց հողերը եւ այդ հողերում ստեղծեն ծովից-ծով Մեծ Հայաստան: Անողոք պատերազմի, մարտերի հետեւանքով ոչնչացվել են 2,5 միլիոն մահմեդական Օսմանյան Թուրքիայում, 1,5 միլիոն՝ Հյուսիսային եւ Հարավային Ադրբեջանում, հողին են հավասարեցվել ավելի քան 3 հազար քաղաքներ եւ գյուղեր:

Այս դահիճները իրենց ոխերիմ քաղաքականության «արդարությանը» հուսալով եւ հենվելով հզոր պերությունների պաշտպանությանը պատերազմից հետո, զգեստափոխվեցին եւ հագել են նորերը՝ «Ցեղասպանության զոհերը» պիտակով: Ահա այսպես էր զարգանում պատմությունը:

Այս փաստերը, տվյալներն ու լուսանկարները ներկայացնելով անշահախնդիր ընթերցողների դատին, համոզված ենք, որ նրանք դրանցում կհայտնաբերեն այն բացարձակ ճշմարտությունը եւ իրողությունը, որ ոչ ոք իրավասու չէ ոչնչացնել ժողովրդին: Հայ զինվորներն ու նրանց առաջնորդները XX դարի նախաշեմին դեմ են գնացել համամարդկային բանականությանը, ցանկացել են երկրի երեսից սրբել եւ ոչնչացնել իր ամենամոտ հարեւանին, գերեզմանի եւ օջախի հարեւանին, անողոքաբար ոչնչացրել, բռնի ուժով տեղահան են արել հարազատ հողերից, օջախներից եւ օրրաններից:

 XX դարի վերջերին, XXI դարի նախաշեմին հայ ազգամոլները Հայաստանից տեղահան են արել շուրջ 250 հազար ադրբեջանցիների, որի հետեւանքով 800  հազար ադրբեջանցիներ դարձել են բռնագաղթներ: Հայ ազգամոլ սադրիչները զավթել են Ադրբեջանի տարածքի 20 տոկոսը:

Տեղի է ունեցել ահավոր եւ հրեշավոր անարդարություն, որը կայանում է նրանում, որ XX  դարի վերջում Լեռնային Ղարաբաղում ապրում էին ընդամենը 75-80 հազար հայեր, իսկ մարզի շուրջը՝ ավելի քան 800 հազար ադրբեջանցիներ: 80 հազարի «անվտանգության» եւ «անկախության» անվան տակ հայ զինվորներն ու նրանց առաջնորդները զավթել եւ հողին են  հավասարեցրել 900 բնակելի վայրեր եւ այնտեղից բռնի ուժով տեղահան արել 800 հազար ադրբեջանցիների, որոնք իրենց հարազատ հողում դարձել են փախստականներ:

Եվ նույնիսկ նման անարդարացի եւ հրեշավոր արարքից հետո հայ ազգամոլ սադրիչները դեռեւս ակտիվորեն շարունակում են «հայկական ցեղասպանության» քարոզչությունը: Այսպես կոչված «հայկական ցեղասպանության» կեղծ մշուշով պատված այս չարագործները իրենց ազատության եւ անկախության քարոզչությամբ հայ ժողովրդին դրդել եւ դրդում են շարունակել չարագործությունները հարեւան ժողովուրդների դեմ եւ պայքարել «Մեծ Հայաստան» ստեղծելու համար, ընդհուպ մինչեւ այն ժամանակ, «քանի դեռ երկրի երեսին կենդանի կմնա վերջին միակ հայը»:

Ահա նրանք, այն դահիճները, որոնք այնպես կազմակերպված, լայնածավալ եւ անողոքաբար իրագործել են չարանենգ եւ հրեշավոր չարագործություններ խաղաղ եւ անզեն թուրքերի եւ ադրբեջանցիների դեմ: Ահա թե ինչպես է ստեղծվել եւ քարոզվում այսօր, կեղծ եւ շինծու այսպես կոչված «հայկական ցեղասպանության» մասին փչոցը: