«ANADOLU». ԻՆՉՈ՞Ւ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ ՉԻ ՑԱՆԿԱՆՈՒՄ ՕԳՏՎԵԼ ԱՂԴԱՄԻ ՃԱՆԱՊԱՐՀԻՑ
Թուրքական Anadolu գործակալության կայքում հրապարակվել է Հարավային Կովկասի իրադարձություններին նվիրված հոդված։
«Վերջին ամիսներին Լաչինի ճանապարհը հայտնվել է Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև աճող լարվածության կենտրոնում, երկու երկրների, որոնք փորձում են խաղաղության համաձայնագիր կնքել այն բանից հետո, երբ 2020 թվականի պատերազմն ավարտվեց հրադադարի հաստատմամբ՝ Ռուսաստանի միջնորդությամբ:
Եվրասիական հետազոտությունների կենտրոնի ավագ գիտաշխատող Թուրգութ Քերեմ Թունջելի կարծիքով՝ Ադրբեջանի քայլերը տարածաշրջանում արդարացված են միջազգային իրավունքի տեսանկյունից՝ հատկապես հաշվի առնելով այն խնդիրները, որոնք ծագել են հրադադարի ռեժիմի իրականացման ընթացքում։
Խոսելով Աղդամ-Խանքենդի ճանապարհն օգտագործելու Ադրբեջանի առաջարկի մասին՝ Թունջելը կարևորել է իր կարծիքով, կասկածելի պնդումները, որոնք հնչում են հայկական լրատվամիջոցների և սփյուռքի կողմից։
«Բաքուն պնդում է, որ բեռները կարող են Աղդամից հասնել Ասկերան, այնտեղից էլ՝ Խանքենդի»,- պարզաբանել է նա։ «Հետաքրքիր է, որ հայերը պնդում են՝ Ղարաբաղում հումանիտար աղետ է, բայց մյուս կողմից՝ հրաժարվում են օգտվել Աղդամի ճանապարհից»։
Նրա խոսքով, Հայաստանը ցանկանում է բեռնափոխադրումներ իրականացնել միայն Լաչինի ճանապարհով, ինչը կասկածի տակ է դնում նրա հայտարարությունները Ղարաբաղում ճգնաժամի մասին։
«Եթե տարածաշրջանում նման լուրջ հումանիտար ճգնաժամ է, ապա ինչո՞ւ հայկական կողմը չի ցանկանում բեռներ տեղափոխել այլ ճանապարհով։ Բա ասում են վտանգված են մարդկային կյանքեր։ Այդ դեպքում, կարծում եմ, պետք է օգտագործել բոլոր այլընտրանքները»,- ասել է նա։
Նրա խոսքով, այլընտրանքային ճանապարհի հետ Հայաստանի անհամաձայնության պատճառն այն է, որ դրա օգտագործումը կնշանակի Ղարաբաղի շրջանի ինտեգրում Ադրբեջանին։
«Նրանք պարզապես ցանկանում են օգտվել Լաչինի ճանապարհից, քանի որ այն ուղղակիորեն կապում է Ղարաբաղի մարզի հայաբնակ շրջանները Հայաստանի հետ»,- ասել է Թունջելը։ «Բոլոր այս քննարկումներն ու տարաձայնությունները քաղաքական բնույթ են կրում, և դրանց հիմքում ընկած է Ղարաբաղի հայերի՝ Ադրբեջանին չինտեգրվելու ձգտումը»։
«Վերջին ամիսներին Լաչինի ճանապարհը հայտնվել է Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև աճող լարվածության կենտրոնում, երկու երկրների, որոնք փորձում են խաղաղության համաձայնագիր կնքել այն բանից հետո, երբ 2020 թվականի պատերազմն ավարտվեց հրադադարի հաստատմամբ՝ Ռուսաստանի միջնորդությամբ:
Եվրասիական հետազոտությունների կենտրոնի ավագ գիտաշխատող Թուրգութ Քերեմ Թունջելի կարծիքով՝ Ադրբեջանի քայլերը տարածաշրջանում արդարացված են միջազգային իրավունքի տեսանկյունից՝ հատկապես հաշվի առնելով այն խնդիրները, որոնք ծագել են հրադադարի ռեժիմի իրականացման ընթացքում։
Խոսելով Աղդամ-Խանքենդի ճանապարհն օգտագործելու Ադրբեջանի առաջարկի մասին՝ Թունջելը կարևորել է իր կարծիքով, կասկածելի պնդումները, որոնք հնչում են հայկական լրատվամիջոցների և սփյուռքի կողմից։
«Բաքուն պնդում է, որ բեռները կարող են Աղդամից հասնել Ասկերան, այնտեղից էլ՝ Խանքենդի»,- պարզաբանել է նա։ «Հետաքրքիր է, որ հայերը պնդում են՝ Ղարաբաղում հումանիտար աղետ է, բայց մյուս կողմից՝ հրաժարվում են օգտվել Աղդամի ճանապարհից»։
Նրա խոսքով, Հայաստանը ցանկանում է բեռնափոխադրումներ իրականացնել միայն Լաչինի ճանապարհով, ինչը կասկածի տակ է դնում նրա հայտարարությունները Ղարաբաղում ճգնաժամի մասին։
«Եթե տարածաշրջանում նման լուրջ հումանիտար ճգնաժամ է, ապա ինչո՞ւ հայկական կողմը չի ցանկանում բեռներ տեղափոխել այլ ճանապարհով։ Բա ասում են վտանգված են մարդկային կյանքեր։ Այդ դեպքում, կարծում եմ, պետք է օգտագործել բոլոր այլընտրանքները»,- ասել է նա։
Նրա խոսքով, այլընտրանքային ճանապարհի հետ Հայաստանի անհամաձայնության պատճառն այն է, որ դրա օգտագործումը կնշանակի Ղարաբաղի շրջանի ինտեգրում Ադրբեջանին։
«Նրանք պարզապես ցանկանում են օգտվել Լաչինի ճանապարհից, քանի որ այն ուղղակիորեն կապում է Ղարաբաղի մարզի հայաբնակ շրջանները Հայաստանի հետ»,- ասել է Թունջելը։ «Բոլոր այս քննարկումներն ու տարաձայնությունները քաղաքական բնույթ են կրում, և դրանց հիմքում ընկած է Ղարաբաղի հայերի՝ Ադրբեջանին չինտեգրվելու ձգտումը»։